.ಅಣು ಕುಟುಂಬದ ಅನಾಹುತಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷ್ಯವಾಗುವಳೇ ಸಿಮಿ?

ಸಿಮಿ

    ಬೇಬಿ ಬ್ಲೂವ್ಸ್ ಗೂ (Baby blues) ವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬ ಪದ್ಧತಿಗೂ ಸಂಬಂಧ ಇದೆಯೇ? ಪ್ರಸವಾನಂತರದ ಖಿನ್ನತೆ (Post partum Depression - PPD)ಯ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಅಣು ಕುಟುಂಬ ಪದ್ಧತಿಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಬಹುದೇ? ಪ್ರಸವಾನಂತರದ ಖಿನ್ನತೆಯ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಏರಿಕೆಯಾಗುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳೇನು? ದೇಶದ 20% ಮಹಿಳೆಯರು PPD ಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ಏನನ್ನು ಮತ್ತು ಯಾವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ? ಸ್ವತಃ ತಾಯಿಯೇ ಮಗುವನ್ನು ಕೊಲೆಗೈದ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟ, ಮಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕವಾಗಿ ನಡಕೊಂಡ ಅಥವಾ ಸ್ವತಃ ಬಾಣಂತಿ ತಾಯಿಯೇ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೈದ ಪ್ರಕರಣಗಳು ಆಗಾಗ ಸುದ್ದಿಯಾಗುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೂ ನಮ್ಮ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಜೀವನ ಶೈಲಿಗೂ ಸಂಬಂಧ ಕಲ್ಪಿಸಬಹುದೇ?
　　ಇದು ಭಾರತೀಯರ ಪ್ರಶ್ನೆಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಆಧುನಿಕ ಜೀವನ ಶೈಲಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡ ಎಲ್ಲ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳನ್ನೂ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕಾಡತೊಡಗಿದೆ. ಟರ್ಕಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಕುರಿತಂತೆ ಗಂಭೀರ ಸಂಶೋಧನೆ ಮತ್ತು ಅಧ್ಯಯನಗಳೂ ನಡೆದಿವೆ. ಯುರೋಪಿಯನ್ ಯೂನಿಯನ್‍ನ ಭಾಗವಾಗುವ ಮೂಲಕ ಗಡಿಗಳಿಲ್ಲದ ರಾಷ್ಟ್ರ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಅದು ಬಹುತೇಕ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಅದರ ಜೊತೆಗೇ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಆಮದು-ರಫ್ತುಗಳಿಗೂ ಸ್ಪೇಸ್ ನೀಡಬೇಕಾಯಿತು. ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿ, ತಂದೆ-ತಾಯಿ, ಅಣ್ಣ-ಅಕ್ಕ, ತಂಗಿ-ತಮ್ಮ ಮುಂತಾದವರೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದುಕೊಂಡು ಬದುಕುವ ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬ ಪದ್ಧತಿಯು ಯುರೋಪಿಯನ್ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯರ್ ಕುಟುಂಬ ಪದ್ಧತಿಯಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತವಾಯಿತು. ಅಣು ಕುಟುಂಬಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿದುವು. ಅದರ ಜೊತೆಗೇ ಬೇಬಿ ಬ್ಲೂವ್ಸ್ ಮತ್ತು ಪಿಪಿಡಿಗಳ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲೂ ಹೆಚ್ಚಳ ಕಂಡುಬಂದುವು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ, ಬೇಬಿ ಬ್ಲೂವ್ಸ್ ಎಂಬುದು ಅಣು ಕುಟುಂಬ (ಪತಿ-ಪತ್ನಿ-ಮಗು)ದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಅಥವಾ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಾಯಿಲೆಯೇನಲ್ಲ. ಬಹುತೇಕ 80% ಬಾಣಂತಿಯರಲ್ಲಿ ಈ ಖಿನ್ನತೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಬೇಸರ, ಆತಂಕ, ಸಿಟ್ಟು, ನಿದ್ದೆರಹಿತ ರಾತ್ರಿ ಇದರ ಸಾಮಾನ್ಯ ಲಕ್ಷಣ. ನಿಜವಾಗಿ, ಗರ್ಭಧಾರಣೆಯೆಂಬುದೇ ಓರ್ವ ಹೆಣ್ಣಿನ ಪಾಲಿಗೆ ಸಹಜ ಬದುಕಿನಿಂದ ಅತ್ಯಂತ ಅಪರಿಚಿತ ಮತ್ತು ಅಸಹಜವಾದ ಬದುಕಿಗೆ ಮಾಡುವ ಮುಖಾಮುಖಿ. ಮನೆ, ಪರಿಸರ, ಗಂಡ, ಅತ್ತೆ, ಮಾವ, ಅಭಿರುಚಿ, ದುಡಿಮೆ.. ಮುಂತಾದ ಅನೇಕ ಅಂಶಗಳು ಓರ್ವ ಗರ್ಭಿಣಿಯ ದೈಹಿಕ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಗರ್ಭಧಾರಣೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನೂರಾರು ಕನಸುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡವರಿಗೆ  ತಮ್ಮ ಆ  ಕನಸುಗಳ ಪರಿಧಿಯೊಳಗೆ ಬರದ ಅನುಭವಗಳು ಎದುರಾಗತೊಡಗಿದಾಗ ತಳಮಳಗೊಳ್ಳುವುದು ಸಹಜ. ಬಹುಶಃ, ಅಣು ಕುಟುಂಬಗಳ ತಾಕಲಾಟ ಬಹುತೇಕ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವುದು ಇಲ್ಲೇ. ಒಂದು ಕಡೆ ಅತ್ತೆ, ಮಾವ ಎಂಬ ಕೂಡು ಕುಟುಂಬದಿಂದ ದೂರವಾಗಿ ತಾನು ಮತ್ತು ಗಂಡ ಎಂಬ ತನ್ನದೇ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಉದ್ಯೋಗ ಮತ್ತು ಮನೆವಾರ್ತೆಯ ಒತ್ತಡ ಇರುತ್ತದೆ. ಇದೇ ವೇಳೆ ಗರ್ಭಧಾರಣೆಯು ಈ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಬಯಸುತ್ತದೆ. ದೈಹಿಕ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ. ಮದರ್‍ಹುಡ್ ಅನ್ನು ವಿವಿಧ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣಿಸುವ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸುವವರನ್ನು ಕಂಡಿರುವ ಈಕೆಗೆ ಗರ್ಭಧಾರಣೆ ಆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಸವಾಲು. ಅಪರಿಚಿತವಾಗಿರುವ ಈ 9 ತಿಂಗಳನ್ನು ಅಣು ಕುಟುಂಬದ ಓರ್ವ ಹೆಣ್ಣು ಮತ್ತು ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದ ಓರ್ವ ಹೆಣ್ಣು ಹೇಗೆ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದರೊಂದಿಗೆ ಬಾಣಂತನದ ಖಿನ್ನತೆಯು ಜೋಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಒಂಟಿತನ ಕಡಿಮೆ. ಪ್ರತಿ ಹಂತದಲ್ಲೂ ಕೇರಿಂಗ್ ಎಂಬುದು ಇರುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕದವರು ಭೇಟಿ ಕೊಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಗರ್ಭಿಣಿಯನ್ನು ಸಂತೈಸುತ್ತಾರೆ. ಕುಶಲೋಪರಿ ವಿಚಾರಿಸಿ ಸಲಹೆ-ಸೂಚನೆಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಹಂತಹಂತಕ್ಕೂ ಧೈರ್ಯ ತುಂಬುವ ಮತ್ತು ಒತ್ತಡವಿಲ್ಲದ ವಾತಾವರಣ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಕಾರಣರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಅಣು ಕುಟುಂಬದ ವಾತಾವರಣ ತೀರಾ ಭಿನ್ನ. ಉದ್ಯೋಗ, ಮನೆವಾರ್ತೆ, ಅದೂ-ಇದೂಗಳ ಒತ್ತಡದ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಗರ್ಭಧಾರಣೆಯು ಇನ್ನೊಂದು ಒತ್ತಡವಾಗಿ ಸೇರ್ಪಡೆಗೊಳ್ಳುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು. ಪತಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಇನ್ನಾರೂ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಅಪರಿಚಿತತೆ ಮನೆ ಮಾಡಿರುತ್ತದೆ. ಪರಿಸರದವರ ಭೇಟಿ, ಗರ್ಭಿಣಿಗೆ ಇಷ್ಟದ ತಿಂಡಿಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ ತರುವುದು, ಧೈರ್ಯ ತುಂಬುವುದು, ತಮಾಷೆ-ಹಾಸ್ಯಗಳ ವಿನಿಮಯವಾಗುವು ದೆಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ ತೀರಾ ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ. ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಸವಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧವಾಗುವ ಮತ್ತು ತಾಯ್ತನದ ಹೊಸ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಜಾರುವು ದನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ತಾಯ್ತನವೆಂಬುದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ದÉೈಹಿಕ, ಮಾನಸಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಆಯಾಮವುಳ್ಳದ್ದು. ಹುಟ್ಟಲಿರುವ ಮಗುವಿನ ತೂಕ, ಬಣ್ಣ, ಆಕಾರ, ಲಿಂಗ ಮುಂತಾ ದುವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸುಂದರ ಕನಸುಗಳನ್ನಿಟ್ಟು ಕೊಂಡವಳಿಗೆ ಆ ನಿರೀಕ್ಷಿತ ಮಗು ಲಭ್ಯವಾಗದೇ ಹೋದರೆ ಕ್ಷಣ ಆಘಾತವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವಿದೆ. ಇದು ಅಣು ಕುಟುಂಬ ಮತ್ತು ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಸಂಭವಿಸಬಹುದಾದರೂ ಅವಿಭಕ್ತಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಅಣು ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಅಪಾಯಕಾರಿ. ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಗಳಿಸಲು ಕಡಿಮೆ ಅವಕಾಶಗಳಿರುವ ಅಣು ಕುಟುಂಬವು ಇಂಥ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಬೇಗ ನಿರಾಶವಾಗುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು. ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದ ಬಾಣಂತಿ ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕನಿಷ್ಠ ಇನ್ನೊಂದು ಮಗುವಿನ ಕನಸನ್ನಾದರೂ ಕಾಣಬಲ್ಲಳು. ಅವರಿವರ ಮಾತುಕತೆಯಲ್ಲಿ ಆಘಾತದಿಂದ ಚೇತರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲಳು. ಆದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಮಗುವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅಣು ಕುಟುಂಬದ ಬಾಣಂತಿಗೆ ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದ ಬಾಣಂತಿಯಲ್ಲಿರುವಷ್ಟು ಆಯ್ಕೆಗಳೋ ಅವಕಾಶಗಳೋ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗಂಡನನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಇನ್ನಾರೂ ಇಲ್ಲ. ಮಗುವನ್ನು ತಾನೇ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಉದ್ಯೋಗದ ಒಂದು ವರ್ಷವನ್ನು ತೆರಬೇಕಾದೀತು ಅಥವಾ ಲಭ್ಯವಾಗುವ ರಜೆಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಮಗುವನ್ನು ಶಿಶುಪಾಲನಾ ಕೇಂದ್ರಕ್ಕೋ ಅಥವಾ ಇನ್ನಾವುದಾದರೂ ಕೇರಿಂಗ್ ಸೆಂಟರ್‍ಗೋ ಒಪ್ಪಿಸಿ ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕೆ ಸೇರಬೇಕಾದೀತು. ಉದ್ಯೋಗವು ಅಣು ಕುಟುಂಬದ ತೀರಾ ಅಗತ್ಯವಾದುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿ ಬದುಕುವುದು ದುಬಾರಿ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಗರ್ಭಿಣಿಯಾಗು ವುದು ಮತ್ತು ಪ್ರಸವಿಸುವುದೆಲ್ಲ ಕಷ್ಟ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಅಣು ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ತಾಯಿ ಯಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಸಮಯವಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಮಗುವಿನ ಆರೈಕೆಗೆ ಸೂಕ್ತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಒಂದೇ ಮಗು ಎಂಬಲ್ಲಿಗೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಮೊದಲ ಪ್ರಸವದಲ್ಲಿ ಆಕೆಗೆ ನಿರೀಕ್ಷಿತ ಮಗು ದಕ್ಕದೇ ಹೋದಾಗ ಅಥವಾ ತಾಯ್ತನದ ಕೆಲವು ಅನಿವಾರ್ಯ ‘ರಾಜಿ'ಗಳಿಗೆ ಮನಸು ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳದೇ ಹೋದಾಗ ಬೇಬಿ ಬ್ಲೂವ್ಸ್ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಸೂಕ್ತ ಪರಿಚಾರಿಕೆ, ಸಾಂತ್ವನ ಲಭ್ಯವಾಗದೇ ಹೋದರೆ ಇದುವೇ ಮುಂದೆ
ಗಂಭೀರ ಡಿಪ್ರೆಶನ್ ಆಗಿ ಬದಲಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಈ ಆರೋಗ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ತಾಯ್ತನದ ಅನನುಭವ ಅಥವಾ ಹೊಸ ವಾತಾವರಣಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳದೇ ಇರುವುದರಿಂದ ಆಗುವ ಪರಿಣಾಮ ಎಂದು ನಾವು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಬಹುದಾದರೂ ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಇದರ ಜೊತೆ ನಮ್ಮ ಬದಲಾದ ಜೀವನ ಶೈಲಿಗೆ ಬಲವಾದ ಸಂಬಂಧವಿದೆ. ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅವಿಭಕ್ತ ಮತ್ತು ವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವಿದೆ. ಪತಿ ಮತ್ತು ಪತ್ನಿ ಇಬ್ಬರು ಉದ್ಯೋಗಸ್ಥರಾಗಿರು ವಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಮಗು ಸಿದ್ಧಾಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಹಾಗಿಲ್ಲದ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಇಷ್ಟು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಕುರಿತಂತೆ ಸರಕಾರ ಎಷ್ಟೇ ಭೀತಿಯನ್ನು ಹರಡಲಿ, ದೇಶದ ಒಟ್ಟು ಫಲವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ(TFR)ದಲ್ಲಿ ತೀವ್ರ ಇಳಿಮುಖವಾಗುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ಇತ್ತೀಚಿನ ಅಂಕಿ ಸಂಖ್ಯೆಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಿವೆ.
　　ಕಳೆದವಾರ ಜಪಾನಿನ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಸುಮಾರು 4 ಲಕ್ಷ ನೌಕರರ ಬೇಡಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು ಫಲವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ (TFR) ಅತ್ಯಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ. ಅದು ಈಗ 1.41ರಲ್ಲಿದೆ. ಈ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಇಳಿಮುಖವಾದರೂ ಮುಂದೆ ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಜಪಾನ್ ತಲುಪಲಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಭಾರತ ದಲ್ಲಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಸಮತೋಲನ ಮಟ್ಟವನ್ನು 2.1 ಎಂದು ನಿಗದಿಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆಂಧ್ರ, ತಮಿಳುನಾಡು, ಕೇರಳ, ಗೋವಾ, ಪಂಜಾಬ್, ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ, ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರ, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ, ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ, ಸಿಕ್ಕಿಮ್, ತ್ರಿಪುರ, ದೆಹಲಿ, ಲಕ್ಷದ್ವೀಪ, ಅಂಡಮಾನ್-ನಿಕೋಬಾರ್, ದಿಯು ಮತ್ತು ದಾಮನ್ ಮುಂತಾದುವು ಈಗಾಗಲೇ ನಿಗದಿತ 2.1ರ ಪ್ರಮಾಣದಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು 1.9 ಮತ್ತು 1.7ರ ನಡುವೆ ತೂಗಾಡುತ್ತಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕದ ಒಟ್ಟು ಫಲವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ 1.8. ಕೊಲ್ಕತ್ತಾವಂತೂ ಭಾರತದಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಫಲವತ್ತತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ ನಗರವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಚೀನಾದ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ 1.5 ಆದರೆ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಯೂನಿಯನ್‍ನ ಪ್ರಮಾಣ 1.6. ಇದೇ ವೇಳೆ 2011ರ ಗಣತಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಕೋಲ್ಕತ್ತಾದ ಫಲ ವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ 1.2. ಚೆನ್ನೈ ಮತ್ತು ಮುಂಬೈಯ ಪ್ರಮಾಣ 1.4, ಹÉೈದರಾಬಾದ್ 1.6 ಮತ್ತು ಬೆಂಗಳೂರು 1.7. ನಿಜವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೂ ಮತ್ತು ಫಲವತ್ತತೆ ಹಾಗೂ ಪ್ರಸವಾ ನಂತರದ ಖಿನ್ನತೆಗೂ ಆಂತರಿಕವಾದ ಸಂಬಂಧ ಇದೆ. ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ ತೀವ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಮುಖವಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಮಾಧ್ಯಮಗಳಾಗಲಿ ಸರಕಾರಗಳಾಗಲಿ ಇವತ್ತು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬದಲು ಬಿಹಾರ, ಗುಜರಾತ್, ಅಸ್ಸಾಮ್, ಒಡಿಸ್ಸಾ ಮುಂತಾದ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ 2.2ರಿಂದ 2.3ರ ನಡುವೆ ಇರುವುದನ್ನು ಆತಂಕಕಾರಿಯೆಂದು ಬಿಂಬಿಸುವ ಯತ್ನಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ. ಹಾಗಂತ,
　　ಈ ಎಲ್ಲ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲೂ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ 2.1ಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಲುಪಿತೆಂದೇ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ. ಅದು ಅಲ್ಲಿಗೇ ನಿಲ್ಲಬಹುದೇ? ಈಗಾಗಲೇ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ ನಗರಗಳಲ್ಲಂತೂ ತೀವ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಮುಖವಾಗುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಅದು ಉಳಿದ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೂ ಇದೇ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬದೇ ಇರುವುದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಕಾರಣವೂ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಈ ಇಳಿಕೆಯನ್ನು ತಡೆಯುವುದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾವ ಮಂತ್ರದಂಡವಿದೆ? ಚೀನಾ, ಜಪಾನ್, ಇಟಲಿಯಂಥ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಈಗಾಗಲೇ ‘ವೃದ್ಧ ದೇಶ'ದ ಭೀತಿಯಿಂದ ಥರಗುಟ್ಟುತ್ತಿವೆ. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದುವಂತೆ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಒತ್ತಾಯಿಸುತ್ತಿವೆ. ಆಂಧ್ರದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಚಂದ್ರಬಾಬು ನಾಯ್ಡುರಂತೂ ಎಲ್ಲ ದಂಪತಿಯರೂ ಎರಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದುವಂತೆ ಕರೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ನಿಜವಾಗಿ, ನಗರ ಜೀವನ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಇಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವು ಜನಸಂಖ್ಯಾ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿಸುವ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ನೀಡುವುದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಬೇಬಿ ಬ್ಲೂವ್ಸ್ ಮತ್ತು ಪಿಪಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಏರಿಕೆಯನ್ನೂ ಉಂಟು ಮಾಡಲಾರದೇ? ನಗರ ಜೀವನದ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಗುವೇ ಭಾರವಾಗಬಹುದಾದ ಇಂದಿನ ವಾತಾವರಣವನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ಈ ಜೀವನಕ್ರಮದ ಉಪ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾದ ಖಿನ್ನತೆ(ಪಿಪಿಡಿ)ಯನ್ನು ಎದುರಿಟ್ಟುನೋಡಿ. ಏನನಿಸುತ್ತದೆ?
        ಕಳೆದ ವಾರ ಕೇರಳದ ಕಣ್ಣೂರಿನ ಪೆರಿಯಾರ್ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕಾಲೇಜು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಐದನೇ ಮಹಡಿಯಿಂದ ಬಾಣಂತಿ ಮಹಿಳೆ ಸಿಮಿ ಎಂಬವರು ಖಿನ್ನತೆಯಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಹಾರಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡಿರುವ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ಇವೆಲ್ಲ ನೆನಪಾಯಿತು